เจตจำนงของควีนอลิซาเบธที่ 2 หากประชาชนสามารถเห็นได้ จะให้ข้อมูลเชิงลึกที่หาได้ยากเกี่ยวกับความมั่งคั่งของพระมหากษัตริย์ผู้ล่วงลับไปแล้ว แต่ต่างจากพลเมืองอังกฤษทั่วไปที่พระนางจะถูกผนึกและขังไว้ในที่ปลอดภัยเป็นเวลาอย่างน้อย 90 ปี
แนวปฏิบัติในการผนึกพินัยกรรมของราชวงศ์ที่ล่วงลับไปแล้วนั้นมีอายุย้อนไปถึงปี 1910 และไม่ค่อยมีใครจดจำเจ้าชายฟรานซิสแห่งเท็ค ผู้ซึ่งพระประสงค์จะเป็นหนึ่งใน 30 พระองค์ที่เก็บไว้ในที่ปลอดภัยในสถานที่ที่ไม่เปิดเผยในลอนดอน ภายใต้การดูแลของผู้พิพากษา
ตามแบบแผน หลังจากที่ราชวงศ์อาวุโสสิ้นพระชนม์ ผู้ดำเนินการตามพินัยกรรมของพวกเขาจะนำไปใช้กับหัวหน้าแผนกครอบครัวของศาลสูงลอนดอนเพื่อให้พินัยกรรมถูกผนึก ผู้พิพากษาต่อเนื่องในตำแหน่งนั้นเห็นด้วยเสมอ
รายละเอียดเหล่านี้ไม่เป็นที่รู้จักในวงกว้าง จนกระทั่งหลังจากการสิ้นพระชนม์ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2564 ของพระสวามีของพระราชินี เจ้าชายฟิลิป เมื่อผู้พิพากษาแอนดรูว์ แมคฟาร์เลนตกเป็นผู้ตัดสินให้จัดการกับคำร้องเพื่อประทับตราพินัยกรรมของพระองค์
ผู้พิพากษาตัดสินว่าพินัยกรรมควรถูกผนึกไว้จริง แต่ตัดสินใจที่จะเผยแพร่คำตัดสินของเขาเพื่อให้สาธารณชนเข้าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้นและทำไม
“ระดับการประชาสัมพันธ์ที่สิ่งพิมพ์น่าจะดึงดูดใจจะกว้างขวางมากและขัดต่อเป้าหมายในการรักษาศักดิ์ศรีของอธิปไตย” เขาเขียนพร้อมเสริมว่าสิ่งนี้จำเป็นสำหรับพระมหากษัตริย์ในการบรรลุบทบาทตามรัฐธรรมนูญของเขาหรือของเธอ
ผู้พิพากษาได้เปิดเผยถึงการมีอยู่ของตู้เซฟซึ่งมีพระราชประสงค์ และในฐานะประธานแผนกครอบครัวคนปัจจุบัน เขามีหน้าที่รับผิดชอบแม้ว่าเขาจะไม่มีความรู้เกี่ยวกับเนื้อหาของเอกสารที่ปิดผนึกก็ตาม
เจตจำนงของราชินีผู้ล่วงลับเมื่อนำไปฝากไว้ในตู้เซฟพร้อมกับพระสวามี จะร่วมกับพระมารดาของเอลิซาเบธและเจ้าหญิงมาร์กาเร็ตน้องสาวของเธอ ซึ่งทั้งสองพระองค์สิ้นพระชนม์ในปี 2545
เจตจำนงของมาร์กาเร็ตเป็นประเด็นท้าทายทางกฎหมายในปี 2550 โดยโรเบิร์ต บราวน์ ซึ่งอ้างว่าเป็นลูกชายนอกกฎหมายของเจ้าหญิงและต้องการเห็นสิ่งนี้เพื่อยกระดับการอ้างสิทธิ์ของเขา ศาลปฏิเสธความเชื่อของเขาว่า “ไร้เหตุผล” และเขาไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าถึง
เจ้าชายฟรานซิสแห่งเท็คซึ่งพระประสงค์จะเก็บไว้ในที่ปลอดภัยเร็วที่สุด สิ้นพระชนม์ในปี พ.ศ. 2453 ด้วยวัย 40 ปี ทรงเป็นพระอนุชาของควีนแมรี พระมเหสีของพระเจ้าจอร์จที่ 5 และย่าของพระราชินีผู้ล่วงลับ